ՄԵՀՐՈՒԺԱՆ ԲԱԲԱՋԱՆՅԱՆԸ փոքրիկ ընթերցասերների դատին է հանձնել «Գառնուկը» աստվածաշնչյան իրապատումը: Ինչպես նշվում է գրքի անոտացիայում` այս գրքույկը գրվել է մեկ նպատակով, որպեսզի սկսած մանուկ հասակից առաջին քրիստոնյա մեր ազգի զավակները ճանաչեն Արարիչ Աստծուն, Նրա Որդի Հիսուս Քրիստոսին, Ով մեզ համար փրկության ծրագիր ունի և Աստծո Արքայության խոստում բոլոր Իրեն հավատացող մանուկների համար, որոնց Ինքը այնքան շատ է սիրում, որ մի անգամ ասել է. «Ով այս մանուկների նման չլինի, չի կարող ժառանգել Աստծո Արքայությունը»:

Շատերը կասեն` դե իհարկե սատանան է, որ մոլորեցրեց մեր նախաստեղծ ծնողներին՝ Ադամին ու Եվային, որ մարդկության մեծ մասին դժոխք է տանում իր հետ։ Այո՛, իհարկե, սատանան անշուշտ մեր փրկության թշնամին է, բայց մեր վերջին թշնամին նա չէ, քանի որ սատանան պարտվեց Խաչի վրա Տիրոջ զոհաբերության հաղթանակով։

Բարեգործությունն առանց հավատի ունայնություն է, քանզի Բարերարն Աստված մարդկանց ողորմում է ըստ մարդու գիտակցության և պահանջում, որպեսզի յուրաքանչյուր ոք իր ունեցվածքից բաժին հանի Եկեղեցուն:

Տերն ասաց. «Եթե Սոդոմում` այդ քաղաքում, գտնվի հիսուն արդար, հանուն նրանց ես կխնայեմ ամբողջ քաղաքը»: Աբրահամն ասաց. «Տեր, ինձ որևէ բան կպատահի՞, եթե դարձյալ խոսեմ. իսկ եթե այնտեղ գտնվի տա՞սը»: Տերը պատասխանեց. «Չեմ կործանի հանուն տասի» (Ծննդ. 18.26, 32): Արև ծագեց երկրի վրա, և Ղովտը մտավ Սեգոր: Տերը երկնքից ծծումբ ու կրակ թափեց Սոդոմի ու Գոմորի վրա» (Ծննդ.19. 23):

Մի առիթով սատանիստներից մեկն ասել է. «Կտրիր մարդուն իր պատմությունից և նրան կկտրես իր ողջ անցյալից. նա քո ձեռքում կդառնա այն, ինչ դու ցանկանում ես»: Իսկ ինչպե՞ս կտրել մարդուն իր պատմությունից, եթե ո՛չ` հեռացնելով հավատքից, բարոյազրկելով:

Երբ մտածում ենք Ամենակալ Արարչի սիրո մասին, որով մտահղացավ ստեղծել Տիեզերքը և մարդուն՝ որպես նրա իշխան, իրապես անհավատալի է թվում գեհենի գոյության հավանականությունը, բայց միտքը ակամայից բախվում է այդ անհավանական ու մերժելի իրականությանը, երբ հիշում ենք մեր մեղավոր, մեղսալի ու մեղսահակ բնությունը, որը կարծես Աստծո սերը ցավի ու տառապանքի վերածող տրանսֆորմատոր լինի, երախտամոռության ու ամենայն չարիքի ու հենց գեհենի ծննդավայր:

Դալայ Լամային վեց տարեկանում տարել են հայրական տնից, 15-ում ստիպված է եղել դառնալ հրամանատար ու դիվանագետ, 25 տարեկանում Տիբեթից փախել է Հնդկաստան:

Եվ նրանք կարգեցին քահանայապետներ, գլուխներ և առաջնորդներ՝ ամբողջ տիեզերքով մեկ քարոզելու, ավետարանելու և ուսուցանելու համար, որպես որ նրանց Տերը հրամայեց Սուրբ Հոգու առաջնորդությամբ:

Եվ արդ, այս ամենը, ինչ որ կարգեցին առաքյալները, իրենց անձերի համար չէր, այլ նրանց, որ գալու էին իրենց հետևից: Քանի որ գիտեին, թե գայլերը պատրաստ են հագնելու գառների մորթիներ և կոտորած սկսելու Քրիստոսի հոտի մեջ:

Կարգեցին առաքյալները և դրեցին Եկեղեցու հաստատության մեջ, թե՝ որպես կարգն է քահանայության, ընտրվածները անարատ և մամոնայի կողմից սուրբ լինեն, եկեղեցու օրենքների ու կարգերի մեջ հմուտ, ոչ անարգներից, այլ ընտրվածների միջից ընտրվածին դարձնեն քահանայապետ, մարդկանց գլխավոր, միջնորդ Աստծո և մարդու միջև, որովհետև գլուխը և առաջնորդը ամենքին է երևում, որովհետև նա է պատասխանատու չարության և բարության, մեղքի և արդարության համար, որովհետև դետ և հովիվ է, ինչպես Սամուելը, որ շրջում և կարգեր ու հրամաններ էր արձակում՝ համաձայն Եզեկիելի մարգարեության: